De volgende morgen lekker ontbeten, Diny besloot te gaan fietsen en Annie ging het weer proberen. Het was prachtig wandelweer, we werden in Zelhem afgezet en uitgezwaaid en wandelden meteen de verkeerde kant uit. Gelukkig kwamen we er al na 300 m achter. Snel omgedraaid en toen de goeie kant op. Via veel zand/graspaden waren we zo ons eerste kaartje door en toen in IJzevoorde even gerust. Wat later via een prachtig bos kwamen we aan bij Kasteel Slangenburg waar we weer even op een bankje gezeten hebben. Contact gezocht met onze achtervolgers en afgesproken bij Het Onland, een café-restaurant langs de route. We werden al eerder gespot door onze achtervolgers en elkaar maar even op de foto gezet. Nog door enkele erg mooie smalle paadjes en langs maïsvelden gewandeld en toen onze verdiende lunch genuttigd bij het Onland. Met Annie ging het nog steeds goed dus ze besloot verder te gaan. We vertrokken weer vrolijk verder, langs de Ettenseweg een grote stier gespot en meteen maar op de foto gezet. Even later werd het opeens erg warm, toen we later op een bank zaten en ik even op mijn kaart keek bleek het daar ook echt Warm te heten, zou dit nou toeval zijn(?), misschien komen we nog wel achter dit mysterie. Nog 3 km te gaan, dat moest toch gaan lukken maar even later op een pad midden in een weiland langs een sloot ging het toch mis. Annie verstapte zich, we hoorden een knak, en daar zat ze. Haar enkel werd gelijk helemaal dik, met met wat water gekoeld en even afgewacht, toen onze "verzorgers" gebeld, die kwamen zo snel mogelijk. We moesten eerst bereikbaar zijn voor de auto, dus toch heel voorzichtig naar de doorgaande weg gelopen. Tegelijkertijd kwam daar nu ook dus letterlijk de bezemwagen aan, Annie erin gezet en de laatste km weer met Diny verder. Ik vond het wel erg sneu voor Annie, het ging zo goed en dan moest ze de laatste km nóg afhaken. Toen we in Braamt aankwamen zat ze al met haar voet omhoog en ijs erop om de zwelling tegen te gaan. Nog even wat gedronken en weer terug naar Brabant.
Iedereen weer bedankt voor de gezelligheid en wie weet, tot een volgende keer tijdens een volgende wandeling, het schijtlijsterpad ofzo.
P.S.: Ik wist niet dat ezels konden hinniken, nou in Gelderland in ieder geval wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten