maandag 26 oktober 2009

Noordlaren-Gasteren




Zondag, na een stevig ontbijt en een uur langer slaap, samen met Diny verder gewandeld. Marinus en Mari gingen fietsen, het was prachtig weer. Vanuit Noordlaren een mooie route tussen weilanden en bossen langs de Hondsrug ongemerkt Drenthe binnengewandeld. Over een zandpad genaamd Tranendal richting Midlaren. Het landschap wordt langzaam groener en mooier ook. In Zuidlaren even gesmokkeld met de route, we denken dat er een foutje in het boek staat, Assen moet Annen zijn, maar of dit ook echt zo is? (waarom mannen niet kunnen luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen, flitste er door mijn hoofd) Met behulp van vriendelijke Zuidlaardenaren weer op het goede pad gekomen en ook niet omgelopen, eigenlijk alleen wat tijd kwijt. Via particulier park van Psychiatrisch ziekenhuis Dennenoord, waar de route weer niet helemaal vlekkeloos ging, aangekomen bij Herberg de Drentse Aa in Schipborg. Daar samen met de mannen een hapje gegeten. Via zandpaden, karrensporen, een houten brug en een vlonderpad naar Natuurgebied de Gasterse duinen, langs een hunebed naar Gasteren. In de verte zagen we een Pannekoekenhuis, een mooi plekje om te stoppen vonden wij. Helaas, op zondag gesloten, de mannen waren inmiddels weer met auto richting ons dus dat kwam mooi uit. Geweldig getimed allemaal deze keer. Complimenten mannen.

Groningen-Noordlaren


Deze keer waren het Diny en Mari de Kort die met ons mee zijn gegaan. Om 9.30 uur vanuit Elshout vertrokken naar Haren waar we de auto geparkeerd hebben bij Hotel Mercure, ons overnachtingsadres voor de langste nacht van het jaar. Met de City-bus naar Groningen CS en na een broodje bij de Burger King, daar om 13.45 uur vertrokken voor de etappe 3, Groningen Zuid Laren. En weer ........... in de regen. Maar na een half uur klaarde het op en via een slingerpad tussen de Hoornse plas/Paterswolde Meer en het Willemskanaal genoten van de mooie natuur. Bij het schutssluisje een demonstratie gekregen van de sluiswachter want toevallig was er net een bootje gepasseerd. Vol enthousiasme vertelde hij over het zelf uitgevonden systeem waardoor hij de sluisdeur niet meer handmatig hoefde te laten zakken maar met een draai aan de slinger zwengelde het vanzelf verder. Verder gelopen naar Haren en daar zijn de mannen afgehaakt om ons een eind verder weer met de auto op te pikken. Mooie natuur, zeker in de mooie herfstkleuren en met het zonnetje erdoor een lust voor het oog. In Haren en Glimmen ook onze ogen uitgekeken naar de mooie villa's langs de route. Aangekomen in Noordlaren bij Herberg de Blankehoeve waar de auto stond maar zonder de mannen. Die hadden het plan ons een eindje tegemoet te lopen, maar ze weken even af van de route en net daar hebben we elkaar dus gemist. Tijdens een wijntje even telefonisch contact toen zijn ze toch maar omgedraaid. Lang leve de mobieltjes!